Een vracht van 1300 kisten illegale sigaretten met een straatwaarde van 200.000 dollar wordt in een Tunesische haven in ontvangst genomen. De afgeladen Panajiotis koerst richting Zuid-Italië. Twee maffiosi, leden van de Camorra, zijn voor die tijd al opgepikt en reizen mee om zich ervan te verzekeren dat de lading eindbestemming Napoli bereikt.
Een routineklus, want de Camorra smokkelt sigaretten met schipladingen tegelijk. Er worden miljoenen verdiend. Het is de belangrijkste handelswaar van de stad.
Net voor Napoli zou de Panajiotis zich ‘s nachts verdekt opstellen achter het eilandje Capri, uit het zicht van de kustwacht, wachtend op de motoscafi, de speedboten van de Camorra, om de lading af te geven.
Verraad en een drastische koerswijziging
Teminste dat was de bedoeling, maar de kapitein, Kyriakos bedenkt zich en heeft andere plannen. Hij heeft op dat moment al met handelaren gesproken en onderhandeld over de prijs van de sigaretten.
Onder het voorwendsel dat het scheepstarief nog niet betaald zou zijn door de Italianen gijzelt hij de twee Camorra leden onder bedreiging van een pistool en sluit ze op in het ruim. Daar laat hij ze 13 dagen lang zitten. Alleen voor een toiletbezoek worden ze eruit gelaten door de bemanning en onder schot gehouden.
Kyriakos heeft afgesproken met zijn handelaar de lading af te leveren aan een ander schip in Ionische wateren.
De Pangiotis wijzigd van richting en zet koers terug naar Griekenland met nog onbekende bestemming.
De 7 Griekse bemanningsleden worstelen om het bejaarde vrachtschip aan de praat te houden. De kustvaarder, geschikt voor vervoer over ondiepe wateren, werd in 1937 gebouwd, deed tijdens de Tweede Wereldoorlog dienst bij de Royal Navy voor de bewaking van de Engelse kust, maar heeft nu zijn beste tijd gehad. Door de vele mankementen en motorproblemen kunnen ze met moeite de Griekse wateren bereiken.
Het afgesproken signaal Pepe-Pepe wordt constant uitgezonden en opgevangen door het schip dat de lading zou komen ophalen. Het zal nu niet lang meer duren voordat ze elkaar zullen treffen op de afgesproken coördinaten.
Ondertussen loopt de spanning bij de bemanning steeds meer op. De voorraden zijn zo goed als op en de mannen hebben honger. De engineer van de Panjiotis laat weten dat de motor dringend gerepareerd moet worden om definitieve uitval te voorkomen en er is storm op komst.
Doodsangst en paniek in de laatste minuten voor stranding
Donderdag 2 oktober 1980/ 04.30 uur in de ochtend
De hemel is inktzwart. Het stormt.
De Panajiotis kraakt. Hoge golven beuken tegen de romp van het stuurloze vrachtschip. De bemanning slaapt als er een oorverdovende knal is te horen vanuit de machinekamer. De motor geeft het op.
De wind is nu de baas over de Panajiotis en blaast het richting de steile rotsen.
De radio-officier is een paar minuten daarvoor wakker geschrokken en stuurt een SOS uit. Maar de batterijen zijn leeg en hij kan het niet herhalen. Een vuurpijl wordt afgeschoten, maar door niemand opgemerkt. Nog snel word er een vlot in zee gegooid en de ladder aan de romp gehangen. Maar het lukt de mannen niet om aan boord te komen.
Er is paniek. De bemanning kijkt geschokt naar de kapitein wat te doen.
Dit is ons einde. Een van de mannen staat al met een been over de reling, klaar voor een sprong in het water.
Het is pikdonker, alleen door het streepje licht dat boven de kliffen te zien is begrijpt de kapitein dat hij voor een klif vaart.
Met het beetje licht dat er is denkt hij een streepje wit zand te zien. ‘Als het zand is, dan zijn we gered zegt hij’.
Een van de mannen vraagt de kapitein om het anker uit te gooien in een laatste poging een aanvaring met de metershoge kliffen te voorkomen. Maar het is te laat.
De engineer rent omhoog naar de brug waar de kapitein staat. Bang voor de vergelding van de Camora, dreigt hij de motor opzettelijk kapot te maken.
De kapitein zet een pistool op zijn hoofd. ‘Jij wilt je dochters terug zien? Ze zullen je hoe dan ook vinden ‘Ga naar beneden, red ons, start de motor en als hij brandt dan brandt hij..
Hij gaat naar beneden, start de motor, maar besluit de motor weer uit te doen. ‘We zullen brand krijgen’, roept hij. Op het moment dat de boot aanslaat, stuurt de kapitein die aan het roer staat de boot naar rechts. Geholpen door een golf wordt de boot het strand op geduwd. De boot maakt water en kantelt naar links. En blijft steken op een rots, slechts een meter van het kleine strandje verwijderd.
De Italianen zitten al die tijd nog opgesloten in het ruim. Ze worden vrijgelaten door de scheepskok, die ondanks het bevel van de kapitein om ze te laten zitten hen in vrijheid laat. Tegen de kapitein die hem hiervoor begint te vervloeken zegt hij ‘het zijn ook mensen’.
De bemanning stapt aan land op het dan nog piepkleine strandje waar het schip is gestrand. Ze zijn ongedeerd. Het is donker en koud. Ze nemen dekens mee van boord om te kunnen slapen.
Bij het eerste daglicht beveelt de kapitein om te redden wat er te redden valt. De mannen nemen 280 kisten van boord en bedekken het met zeildoek van het schip.
De komende 2 dagen zijn ze genoodzaakt op het strand te blijven. De zee is nog te ruig voor hun vlot. Ze zijn omringd zijn door 200 meter hoge kliffen, ze kunnen geen kant op.
Opwinding en ongeloof onder de dorpsbewoners
3 oktober 1980/ 07.30 uur in de ochtend
Dicht tegen elkaar aan gekropen, beschut door een muur van kisten en een dak van zeil beschermen de 9 mannen zich tegen de opspattende golven. Na bijna 27 uur afzien op het strand is de zee eindelijk rustig genoeg om op pad te gaan met hun vlot. Na 6 uur peddelen bereiken ze een inham verder naar het noorden.
Te voet lopen ze omhoog naar het bergdorp Volimes.
Een oude vrouw die op dat moment een hek aan het verven is op haar wijngaard ziet een groepje mannen recht op haar af komen lopen. Sommige lopen op hun blote voeten, hun kleding mist of is kapot. Ze vraagt wie ze zijn. Wij zijn schipbreukelingen. Ze vertellen dat ze vissers zijn, een probleem hebben met hun boot en naar de stad willen. Ze neemt de mannen mee naar haar huis waar haar man en zoon zijn, geeft ze een eenvoudige maaltijd en kleding.
Vanuit Volimes rijden ze met de lokale bus naar de hoofdstad waar ze niets anders kunnen dan zichzelf aangeven. Een van hen slaagt er tijdens de busrit in om het revolver uit het raam te gooien in een veld, waar het nooit meer werd gevonden.
4 oktober 1980
Begin van de middag komen een jonge man en zijn vader, die aan het vissen zijn het schip bij toeval tegen. De zee is op dat moment spiegelglad en kan de schipbreuk niet verklaren. Nieuwsgierig varen ze de baai naar binnen om het schip van dichtbij te bekijken. Ze roepen maar er is niemand. De generator is nog heet. De elektrische motor werkt nog. Ze openen het voorste laadruim en zien tot hun verbazing dat deze volgeladen is met sigaretten.
Ze vertrekken daarna snel weer terug naar Agios Nikolaos waar ze het verhaal vertellen aan de andere vissers. De hele vissersvloot vaart daarop uit naar het wrak. De stemming is uitgelaten en de boten worden tot de nok toe volgeladen met de kisten Camel, Marlboro en Winston. De sigaretten worden zorgvuldig verstopt in schuurtjes, huizen, ovens, stallen en linnengoed. Tot geluk van de bewoners zijn de sigaretten waterdicht verpakt.
Veel van de sigaretten worden later alsnog ingenomen door de politie, die de dorpsbewoners onder druk zet om de illegale sigaretten in te leveren.
5 oktober 1980
De Panajiotis wordt gelokaliseerd door een patrouileboot van de kustwacht uit Patras en de overgebleven sigaretten worden in beslag genomen en op een veiling verkocht.
Van de 280 dozen die door de bemanning op het strand zijn gezet vind de kustwacht er nog maar 28 terug. De rest is door de zee weggespoeld of meegenomen door lokale vissers.
Het proces tegen de bemanning volgt later. Meesterbrein in dit verhaal zijn kapitein Kyriakos en de eigenaar van de boot Babis, Kefaloniër en notoir gokker die de deal sloten met de Camorra. De mannen worden allemaal veroordeeld.
Van mislukte ripdeal tot top attractie op Zakynthos
Het verhaal van de Panajiotis leest als een spannend jongensboek. Maffia, sigarettensmokkel, een mislukte ripdeal, schipbreuk. Zelfs de beste scenarioschrijvers uit Hollywood zouden dit niet bedacht hebben.
Een verhaal met een ‘Happy End’ dat wel. Het scheepswrak is uitgeroeid tot de belangrijkste attractie van het eiland en trekt jaarlijks duidenden bezoekers.
Bij een vakantie op Zakynthos mag een bezoek aan dit wereldberoemde strand dan ook niet ontbreken.
Nieuwsgierig geworden? Met de Shipwreck Cruise van Mayia Travel krijg je de kans om het scheepswrak met eigen ogen te zien en je te laten betoveren door de prachtige omgeving!